Localidade: San Martiño do Real
Igrexa do románico rural de finais do século XII. A decoración é escasa porque foi construida con mampostería de pizarra. Destacan os ornamentos dos canciños, cabezas de cabalos, carneiros, figuras humáns e xeométricas. A fachada principal é lisa; destaca a ventá do centro. A nave é de planta rectangular e dispón dun cabildo á entrada. O ábside, polo exterior, divídese en tres tramos de pilastras de pouco resalte. O muro do tambor é ciego e nos costados da nave aprecianse as saeteiras. No interior o mais destacable son as pinturas ó fresco.
Existe a lenda de que en San Martiño houbo un mosteiro en tempos do rei Fruela I, o Cruel.